Ustawy
Ustawą z dnia 22.05.2003 r. o działalności ubezpieczeniowej
Dz. U. Nr 124 poz.1151 za zm.
Ustawą z dnia 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych
Dz. U. Nr 124 poz. 1152 ze zm.
Kodeksem cywilnym - Ustawa z dnia 23.04.1964 r.
Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.
oraz, dla ubezpieczeń komunikacyjnych: "Prawem o ruchu drogowym"
Dz. U. Nr 98 poz. 602 z dnia 20.06.1997 r. ze zm.
Pozostałe uregulowania, zawarte w ogólnych warunkach ubezpieczeń (dobrowolnych-AC, NW oraz innych), oferowanych przez ubezpieczycieli, stanowią integralną część umowy ubezpieczenia i nie mogą być sprzeczne z przepisami ustaw wskazanych powyżej a także przepisami ustaw konsumenckich.
W roszczeniach z tytułu odpowiedzialności cywilnej (OC) to poszkodowany musi udowodnić zasadność i podstawę swoich roszczeń.
W przypadku szkód komunikacyjnych (szczególnie w pojazdach) wysokość odszkodowania ustała zakład ubezpieczeń, w terminie 30 dni od dnia zgłoszenia szkody, o ile sam poszkodowany lub jego pełnomocnik (np. warsztat naprawczy) nie przedstawi wysokości roszczeń - pismem roszczeniowym bądź kosztorysem czy fakturami dokumentującymi koszty naprawy przedmiotu szkody.
Z ubezpieczenia OC nie ma obowiązku przedstawiania faktur za naprawę pojazdu. W takim przypadku ubezpieczyciel jest zobowiązany do rzetelnego ustalenia wartości szkody we własnym zakresie.
W przypadku szkód z ubezpieczenia AC pojazdów (lub innych dobrowolnych) to ubezpieczyciel musi udowodnić poszkodowanemu powód i wskazać podstawę odmowy lub ograniczenia wypłaty należnego odszkodowania.